محمد بن قاسم هاشمى گوید:

کُنْتُ اَدْخُلُ عَلى اَبى مُحَمَّدٍ علیه‏ السلام وَ اَعْطِشُ فَاَجِلُّهُ اَنْ اَدْعُوَ بِالْماءِ فَیَقُولُ: «یا غُلامُ اِسْقِهِ» وَ رُبَّما حَدَّثْتُ نَفْسى بِالنُّهُوضِ فَاُفَکَّرُ فى ذلِکَ فَیَقُولُ «یا غُلامُ دابَّتَهُ».

به خدمت امام عسکرى علیه‏ السلام وارد مى‏شدم و گاهى‏که تشنه مى‏شدم، به عنوان احترام، آب نمى‏خواستم. حضرت مى‏فرمودند: «اى غلام! او را آب بده». و گاهى پیش خودم مى‏گفتم که بر خیزم و بروم که حضرت مى‏فرمودند: «اى غلام! مرکبش را حاضر کن».

خرائج و جرائح 1: 445